Waarneer begon de ijstijd ?

waarneer is de ijstijd begonnen ?

Een ijstijd of glaciatie is een geologisch tijdvak waarin ijskappen voorkomen.Om verwarring met het begrip glaciaal te voorkomen is het beter te spreken van een ijstijdvak. Aangezien er heden ten dage ijskappen liggen op bijvoorbeeld Groenland en Antarctica, leven we tegenwoordig in een ijstijdvak; het Kwartair. Er is in de gehele geologische geschiedenis van de Aarde minstens vijfmaal sprake geweest van een ijstijd.

Grote delen van onze aarde hebben in het verleden onder dikke lagen ijs gelegen. De ijstijden zijn periodiek aanwezig geweest met daar tussen hele warme periodes. Deze warme periodes heten interglacialen. Het interglaciaal van onze tijd is zo'n 17.000 jaar geleden begonnen. Waar ijstijden door worden veroorzaakt bestaat een vermoeden. Door variaties in de aardbaan en ook de afstand tussen de zon en de aarde, bereiken zonnestralen de aarde op een ander tijdstip.

Er kwamen grote stuken ijs uit noorwegen schuiven dat kwam over europa er kwam steeds meer ijs en sneeuw en het werd kilometers dik zo is de ijstijd een beetje ontstaan

Het meest recente tijdperk waarbij grote landijskappen op het Noordelijk halfrond werden gevormd is het Pleistoceen, dat zo'n 2,6 miljoen jaar geleden begon en dat 10.000 jaar geleden eindigde met het begin van het Holoceen. Maar de afkoeling van de aarde was al ca 35 miljoen jaar eerder,- in het Oligoceen-, begonnen met de vorming van een grote landijskap op Antarctica. Deze afkoeling was niet zodanig, dat op het Noordelijke halfrond al ijskappen werden gevormd, maar de temperatuur was toch beduidend lager dan aan het begin van het Tertiair. Pas aan het begin van het Pleistoceen, 2,6 miljoen jaar geleden, nam de temperatuur zo dramatisch af, dat zich ook op het Noordelijk halfrond grote ijskappen ontwikkelden.De vorming van ijskappen had zeer ingrijpende gevolgen voor het landschap. Omdat deze ijstijd geologisch gezien nog maar kortgeleden heeft plaatsgevonden, zijn de sporen hiervan in het landschap nog goed te zien. Door de grote hoeveelheden water die aan de oceanen werden onttrokken,- en die in de vorm van sneeuw en ijs op land werd afgezet-, daalde de zeespiegel wereldwijd met 120 meter, waardoor kustvlakten droogvielen en ondiepe zeëen zelfs helemaal verdwenen. Onder druk van de ijskappen trad bodemdaling op, terwijl de gletsjers rotsbodems verpulverden en grote zwerfkeien duizenden kilometers verplaatsten. Daar waar de ijsmassa's de rivieren tegenhielden, werden rivierlopen verlegd. De julitemperatuur bedroeg hooguit 10 graden waardoor de plantengroei zeer schaars was. Op grote delen van het Noordelijk halfrond was de bodem permanent bevroren, hetgeen diepe sporen in het landschap heeft nagelaten, zoals pingo (ruïnes) en vorstwiggen.